Ο Δήμος Κερύνειας και η Σχολική Εφορεία Κερύνειας κρατούν τις μνήμες αξεθώριαστες!!

Κατ’ αρχή θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την αγάπη και τη συμπαράσταση που μου δείξατε καθ΄ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας που είχα με την υγεία μου τον τελευταίο καιρό και να ευχηθώ το 2020 να είναι χρόνος γεμάτος υγεία κα χαρά για εσάς και τους αγαπημένους σας.

Όπως γνωρίζετε, η σημερινή εκδήλωση οργανώνεται από τον Δήμο Κερύνειας και την Σχολική Εφορεία Κερύνειας για να τιμήσουμε την μνήμη δυο γνήσιων τέκνων της πόλης μας που με την παρουσία και το έργο τους, μας έκαναν περήφανους που είμαστε Κερυνειώτες.

Όπως έχετε δει στο πρόγραμμα, προσωπικά θα παρουσιάσω  τη ζωή και το έργο του Στέλιου Κατσελλή, πρώην Δημάρχου Κερύνειας και Υπουργού. Η Αντιδήμαρχος θα μας παρουσιάσει την προσφορά της μ. Δημοτικής Συμβούλου και τέως Πρόεδρου της Σχολικής Εφορείας, Αίμιλης Σταυρίδου Γερούδη, την οποία χάσαμε πριν ακριβώς ένα χρόνο, τον Φεβράρη του 2019. Όπως μας θύμισε χθες και ο αδελφός της, Γιατρός Ανδρέας Σταυρίδης, είχε πάρει το όνομα της από την γιαγιά της Μιλιά που ήταν αδελφή του Κώστα Καστελλή, πατέρα του Στέλιου.

Τέλος, η Αυγή Σοφοκλέους Πάρπα θα μας παρουσιάσει την νέα έκδοση του Δήμου Κερύνειας « Ιστορία Κερύνειας» η οποία ετοιμάστηκε από ομάδα του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας και η οποία έκδοση εκτίθεται προς πώληση σήμερα εδώ στην αίθουσα.

Μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη, το έργο και την  προσφορά ενός γνήσιου τέκνου της Κερύνειας, του Στέλιου Κατσελλή,  που μας άφησε πριν από 2 χρόνια, την 1^η Ιανουαρίου 2018, με ανεκπλήρωτο τον πόθο της επιστροφής. Όπως βέβαια και όλων των άλλων Κερυνειωτών που έφυγαν με πόνο ψυχής γιατί δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στη θαλασσοφίλητη και αθάνατη πόλη  που τους γέννησε για να ταφούν μαζί με τους αγαπημένους τους γονείς, τους πάππους και τους προπάππους.

Η αλήθεια είναι ότι εμείς οι Κερυνειώτες, οι μεγαλύτεροι Κερυνειώτες που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Κερύνεια ζούμε και αναπνέουμε προσμένοντας την ευλογημένη ώρα της επιστροφής. Όπου και αν έχουμε διασκορπισθεί μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974, η σκέψη μας είναι πάντα στραμμένη και η καρδιά μας κτυπά μόνο για την Κερύνεια, τον τόπο καταγωγής μας, τη δική μας, αληθινή πατρίδα, που κανένας, ντόπιος ή ξένος δεν έχει το δικαίωμα να μας στερήσει.

Ζούμε γεμάτοι  με αναμνήσεις ατέλειωτες  από τη ζωή μας στη θαλασσοφίλητη πόλη μας, με απέραντη νοσταλγία για το όμορφο χθες. Και όταν το μεγάλο ταξίδι της ζωής φθάσει στο τέλος του, φεύγουμε από τη ζωή με λύπη , πίκρα και απογοήτευση γιατί το όνειρο έμεινε μόνο ένα όνειρο που δεν πρόλαβε να γίνει πραγματικότητα. Έτσι έφυγε από αυτή τη ζωή, πικραμένος και με ανεκπλήρωτο το όνειρο του και ο Στέλιος Κατσελλής.

Ο Στέλιος Κατσελλής γεννήθηκε στην Κερύνεια στις 12 Αυγούστου 1931. Πατέρας του ο Κώστας Κατσελλής και μητέρα του η Ελένη, το γένος Σταυρή Βόττη. Είναι το έκτο από τα οκτώ παιδιά που απόκτησε η οικογένεια. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο και στο Γυμνάσιο Κερύνειας, όπου αποφοίτησε το 1949. Από τα μαθητικά του χρόνια διαφάνηκε η έφεση του για τα κοινά. Συμμετέχει  ενεργά στις περισσότερες σχολικές δραστηριότητες, διακρίνεται  στον κλασσικό αθλητισμό και λαμβάνει μέρος το 1948 και το 1949, στους παγκύπριους   μαθητικούς αγώνες.

Σπουδάζει ηλεκτρολογία/ μηχανολογία στην Αγγλία και το 1956 επιστρέφει στην Κύπρο όπου ανοίγει το δικό του κατάστημα ηλεκτρικών ειδών. Εντάσσεται στον απελευθερωτικό αγώνα του  1955-1959 και το κατάστημα του έμελλε να γίνει κέντρο διακίνησης επιστολών και επαφών των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Στον αντιαποικιοκρατικό αγώνα είναι ενταγμένη και η Ρήνα Χαραλαμπίδου, την οποία γνωρίζει και το Δεκέμβριο του 1959 νυμφεύεται. Αποκτούν  πέντε παιδιά εκ των οποίων βρίσκονται εν ζωή δύο θυγατέρες η Δέσποινα – Μαρία και η Σταυρινή – Χριστίνα.

Με το τέλος του αγώνα κλείνει το κατάστημα ηλεκτρικών ειδών και επανέρχεται στις οικογενειακές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα ξεκινά μία έντονη κοινωνική δραστηριότητα.

Εκλέγεται Πρόεδρος του αθλητικού σωματείου της πόλης ΠΑΕΚ το 1960. Το 1961 διορίζεται Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας Κερύνειας, θέση την οποία διατηρεί μέχρι το 1980 και κατά τη διάρκεια της οποίας παρουσιάζει αξιόλογο έργο. Επί θητείας του το Γυμνάσιο Κερύνειας ανακαινίζεται και επεκτείνεται με μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη και νέα εργαστήρια Φυσικής και Χημείας, τα οποία κτίζονται εξ ολοκλήρου με δωρεά από την οικογένεια Κατσελλή σε μνήμη της μητέρας του Ελένης. Μέριμνα του να βοηθήσει ώστε κανένας μαθητής  μείνει χωρίς μόρφωση, για αυτό φροντίζει όλοι οι άποροι μαθητές να τυγχάνουν των κατάλληλων υποτροφιών για να μπορούν να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους.

Το 1964 διορίζεται από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο  Δήμαρχος της πόλης, θέση την οποία διατηρεί μέχρι το 1978. Επί Δημαρχίας του,  προ της εισβολής κτίζεται το νέο Δημοτικό Μέγαρο, με γραφεία, αίθουσες εκδηλώσεων, μουσείο. Θέτει υπό την αιγίδα του και στεγάζει το Λαογραφικό Όμιλο. Εμπλουτίζει τα εισοδήματα του Δημαρχείου με την ανέγερση καταστημάτων και διαμερισμάτων σε παλιά κληροδοτήματα, επιδιορθώνονται δρόμοι, βελτιώνεται η υδροδότηση της πόλης, κτίζεται νηπιαγωγείο και αθλοπαιδιές, οργανώνονται συναυλίες και εκθέσεις ζωγραφικής.

Όλη αυτή την ανάπτυξη και την ήρεμη ζωή της γραφικής, μικρής πόλης της Κερύνειας έρχεται να διακόψει βίαια και βάναυσα η βάρβαρη τουρκική εισβολή. Οι Κερυνειώτες κατατρεγμένοι και εκδιωγμένοι από την αγαπημένη πατρώα γη διασκορπίζονται σε όλα τα μέρη της ελεύθερης Κύπρου. Ο Στέλιος Κατσελλής με την οικογένεια του βρίσκει καταφύγιο στη Λεμεσό. Το εκτοπισμένο Δημαρχείο βρίσκει φιλόξενη στέγαση στο Δημαρχείο Λεμεσού και ο Στέλιος Κατσελλής σαν Δήμαρχος του εκτοπισμένου πλέον Δημαρχείου της Κερύνειας επιδίδεται σε ένα αγώνα επίλυσης των προβλημάτων των προσφύγων και ιδιαίτερα των Κερυνειωτών, προβλημάτων στέγασης και επιβίωσης.

Πρωτοστατεί στην ίδρυση του Οργανισμού Βιοτεχνίας Εκτοπισμένων Γυναικών, στον οποίο απασχολούνται οι εκτοπισμένες γυναίκες, συμβάλλοντας έτσι στην εξασφάλιση της επιβίωσης των οικογενειών τους στην προσφυγιά. Εξακολουθεί να στηρίζει το Λαογραφικό Όμιλο που αναλαμβάνει πλέον το δύσκολο έργο της διάσωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς της κατεχόμενης πόλης μας. Στηρίζει το Αθλητικό Σωματείο της ΠΑΕΚ και βοηθά στην απόκτηση δικού του σταδίου και αθλητικών εγκαταστάσεων. Εκλέγεται πρώτος Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Αιμοδοσίας και μαζί με τους πρωτοστάτες συνεργάτες του οργώνουν κυριολεκτικά τις πόλεις και τα χωριά της Κύπρου για να διαφωτίσουν για τη μεγάλη σημασία της εθελοντικής προσφοράς αίματος.

Εμπλέκεται στα πολιτικά δρώμενα και είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος και του Σωματείου Αδούλωτης Κερύνειας.

Τη θέση του Δημάρχου Κερύνειας εξακολουθεί να κατέχει μέχρι το 1978 οπότε διορίζεται από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Πρόεδρος της Τράπεζας Αναπτύξεως, θέση την οποία κατέχει για ένα χρόνο ότε και διορίζεται μέλος της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας και μετοικεί πλέον στη Λευκωσία. Στη συνέχεια διορίζεται Υφυπουργός Εσωτερικών με ειδικά καθήκοντα το συντονισμό της επίλυσης των προσφυγικών προβλημάτων. Με βάση τη μαρτυρία του στενού του συνεργάτη Κωστάκη Λαφαζάνη < ο διορισμός του αείμνηστου Στέλιου Κατσελλή στη θέση του υφυπουργού εσωτερικών από τον τότε πρόεδρο της κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρο Κυπριανού ήταν ευλογία θεού. Γιατί το υφυπουργείο εσωτερικών ήταν ο κατ’ εξοχήν φορέας που χειριζόταν τα προβλήματα των οικογενειών των πεσόντων, των αγνοουμένων και των προσφύγων της θηριωδίας του Αττίλα.

Και ο αείμνηστος Στέλιος Κατσελλής ήταν το κατάλληλο άτομο για την θέση αυτή λόγω των πολλών χαρισμάτων που ήταν προικισμένος, αξιοπρεπής πάντα, καλοσυνάτος, πράος ευγενικός, υπομονετικός, άψογος στη συμπεριφορά του, δίκαιος, γεμάτος αγάπη για τους πάσχοντες συνανθρώπους του, τα θύματα της τραγωδίας που τον επισκέπτονταν για να ζητήσουν την βοήθεια του.

Το 1980 διορίζεται στη θέση του Υπουργού Προεδρίας, θέσεις από τις οποίες συμβάλλει στην επέκταση των συνοικισμών και τη στέγαση των προσφύγων.

Την περίοδο 1982-1985 διορίζεται και υπηρετεί ως Υπουργός Παιδείας και στη συνέχεια του ανατίθεται για λίγους μήνες το Υπουργείο Άμυνας. Την περίοδο 1986-1992 υπηρετεί στο τελευταίο δημόσιο πόστο το οποίο καταλαμβάνει, ως Πρόεδρος της Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.

Σήμερα είμαστε εδώ για να τιμήσουμε το Στέλιο Κατσελλή. Τον άνθρωπο που συγκαταλέγεται μεταξύ των ολίγων που πρόσφεραν τόσα πολλά, στην Πατρίδα, στην Κοινωνία, στο Συνάνθρωπο, στην Πολιτεία, στα κοινά του τόπου μας. Τον έντιμο, τον ειλικρινή, τον ακέραιο, τον αμερόληπτο, το δίκαιο άνθρωπο που νοιαζόταν με πάθος για το συνάνθρωπό του και ιδιαίτερα για τον εκτοπισμένο Κερυνιώτη συμπολίτη του.

Τον άνθρωπο που βίωνε την πίκρα της προσφυγιάς και ζούσε με την αγωνία για το μέλλον του τόπου του. Που λαχταρούσε την επιστροφή στην αγαπημένη πόλη που τον γέννησε και τον μεγάλωσε και που την άφησε στα χέρια του κατακτητή να τη διαφαντεύει και ασύστολα να την καταπατά μέχρι σήμερα.

Ο λίγος χρόνος που έχουμε σήμερα μπροστά μας δεν χωρεί για να περιγράψουμε την μεγάλη αυτή φυσιογνωμία της πόλης  μας που πρόσφερε τόσα πολλά στους Κερυνειώτες συμπολίτες του και στα κοινά του τόπου.

Η σημερινή εκδήλωση που διοργανώνει ο Δήμος Κερύνειας σε συνεργασία με την Σχολική Εφορεία Κερύνειας είναι μια μικρή ένδειξη αναγνώρισης, τιμής και μνήμης του Κερυνειώτη ανδρός που τίμησε την μικρή του πόλη και τον τόπο του γενικότερα.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω θερμά την κ. Ρήνα Καστελλή για την πολυποίκιλη συμβολή της στην συγγραφή της παρούσας ομιλίας, τον κ. Κωστάκη Λαφαζάνη για την προσωπική του μαρτυρία, τους δωρητές των βραβείων αλλά και όλους που συνέβαλλαν στην οργάνωση της σημερινής εκδήλωσης και ιδιαίτερα την πρόεδρο και τα Μέλη του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας.

Συγχαρητήρια στους βραβευθέντες μαθητές τους οποίους και καλώ να εγγραφούν στο Δημοτικό Συμβούλιο Νεολαίας Κερύνειας για να στηρίξουν και να γνωρίσουν την νεολαία της πόλης μας.