1ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ 2017-2018 ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ “ΚΥΠΡΟΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ”. – ΔΙΗΓΗΜΑ “ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ”-

Με χαρά ενημερωθήκαμε ότι τα παιδιά της Γ’ τάξης του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Μεσόγης, με την καθοδήγησή του δάσκαλου του κ. Λάμπρο Σιέπη πήραν το 1ο Πανελλήνιο Βραβείο Διηγήματος 2017-2018 στον διαγωνισμό “Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια: Εκπαιδευτικές Γέφυρες”. Η Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο συνεχάρησαν τους μαθητές και τον κ. Σιέπη για την μεγάλη τους επιτυχία και τους προσκάλεσαν στο προσωρινό Δημαρχείο Κερύνειας για μια εκπαιδευτική επίσκεψη. Το Διήγημα θα παραμείνει αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Δήμου Κερύνειας.

Το δελφίνι της Κερύνειας

Ιούνιος 1974. Ο μικρός Αντρέας, που ζούσε στην Κερύνεια με την οικογένειά του, ξύπνησε από τα χαράματα γιατί θα πήγαινε για ψάρεμα με τον παππού του. Ήταν ενθουσιασμένος. Αγαπούσε πολύ τη θάλασσα, κι ας άκουγε τη μουρμούρα της μαμάς του που φοβόταν.

• Είναι πολύ μικρός για να πηγαίνει στο ψάρεμα μαζί σου! έλεγε η μαμά στον παππού.
• Μην ανησυχείς! Εγώ στην ηλικία του είχα δική μου βάρκα, απαντούσε με περηφάνια ο παππούς.

Ο Αντρέας ένιωθε τυχερός που ο πατέρας του δεν έφερε αντίρρηση, διαφορετικά δε θα πήγαινε ποτέ για ψάρεμα. Έτσι έφτασε η μέρα που περίμενε με αγωνία.

Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν ο παππούς είχε απλώσει όλα τα δίχτυα. Ο Αντρέας παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή και ήθελε να μάθει όλα τα μυστικά του ψαρά, ώστε σύντομα να μπορεί να βοηθάει περισσότερο τον παππού του. Ενώ παρακολουθούσε δεν είχε προσέξει το σχοινί που μπλέχτηκε στα πόδια του. Και όταν σηκώθηκε για να μετακινηθεί, έχασε την ισορροπία του με αποτέλεσμα να πέσει στη θάλασσα.

Ο παππούς άκουσε τον παφλασμό και φώναξε τρομαγμένος:

• Αντρέααα!

Προσπάθησε να αρπάξει τον Αντρέα, αλλά τα κύματα έσπρωχναν τη βάρκα μακριά.  Έψαχνε με αγωνία να τον δει. Ο Αντρέας χάθηκε στα κύματα. Τον είχε καταπιεί η θάλασσα. Ο παππούς άρχισε να κλαίει και δεν μπορούσε να πιστέψει το κακό που τον βρήκε. Ήταν έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα όταν ξαφνικά, είδε τον Αντρέα να πλησιάζει και να πιάνεται από την κουπαστή.

• Αντρέα! Είσαι καλά; ρώτησε ο παππούς.

Άρπαξε τον Αντρέα, τον ανέβασε στη βάρκα και τον τύλιξε αμέσως με μια πετσέτα.

• Παππού! Δε θα το πιστέψεις! Ένα δελφίνι μου έσωσε τη ζωή! Εγώ βυθιζόμουν και αυτό με έφερε πίσω στη βάρκα!
• Ηρέμησε τώρα αγόρι μου! Έλα εδώ να σε στεγνώσω με την πετσέτα. Ευτυχώς είσαι καλά … ποιος ακούει τη μάνα σου!
• Θα της το πούμε;
• Και βέβαια θα το πούμε! Δε λέμε ποτέ ψέματα, γιατί η αλήθεια φανερώνεται και χάνουμε την εμπιστοσύνη των άλλων.

Όταν η μαμά έμαθε τι έγινε, έσφιξε στην αγκαλιά της τον Αντρέα και του είπε ότι μέχρι να μεγαλώσει αρκετά, δε θα πηγαίνει για ψάρεμα με τη βάρκα.

Ο Αντρέας δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του το δελφίνι! Συνέχεια κοιτούσε τη θάλασσα με την ελπίδα να το ξαναδεί. Το έβλεπε συχνά στα όνειρά του. Ήταν τόσο όμορφο! Οι μεγάλοι δεν έδειχναν να πιστεύουν την ιστορία που έλεγε ο Αντρέας για το δελφίνι, και έτσι αποφάσισε να μην τους την ξαναπεί. Ώσπου μια μέρα, καθώς περπατούσε στην παραλία της Κερύνειας, άκουσε ένα πλατσούρισμα στη θάλασσα. Κοίταξε προσεχτικά και είδε ένα δελφίνι. Αυτό ήταν! Το αναγνώρισε αμέσως γιατί είχε ένα σημάδι στο πτερύγιό του.

• Έλα πιο κοντά! φώναξε χαρούμενος ο Αντρέας.

Το δελφίνι έκανε ένα σάλτο και ξαναβούτηξε στο νερό σαν να τον χαιρετούσε.

• Ευχαριστώ που με έσωσες δελφινάκι μου! Σου αρέσει κι εσένα η θάλασσα της Κερύνειας, ε;

Το δελφίνι κάνει πάλι μια επιδέξια βουτιά σαν να συμφωνούσε.

Από εκείνη τη μέρα το δελφίνι και ο Αντρέας συναντιόντουσαν συχνά στην όμορφη θάλασσα της Κερύνειας. Μια μέρα μάλιστα, ο Αντρέας μπήκε στο νερό και κολύμπησε μαζί με το δελφίνι. Έτσι ξεπέρασε τον φόβο της μέρας που έπεσε στη θάλασσα. Ήταν πολύ ευτυχισμένος! Το ίδιο έδειχνε και το δελφίνι που απολάμβανε την παρέα του Αντρέα. Δυστυχώς όμως όλη αυτή η χαρά δεν κράτησε για πολύ.

Ιούλιος 1974. Στις 20 Ιουλίου το δελφίνι της Κερύνειας ήταν πολύ ανήσυχο. Με το πρώτο φως της μέρας είδε τα πολεμικά πλοία των Τούρκων που διέσχιζαν την αγαπημένη του θάλασσα, για να κάνουν απόβαση στην Κύπρο. Κολυμπούσε θυμωμένο αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει το κακό που θα γινόταν.

Σκεφτόταν τον φίλο του που εκείνη την ώρα σίγουρα θα κοιμόταν! Ένιωθε απελπισία που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Μετά άκουσε τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν την Κερύνεια! Κάθε έκρηξη και κάθε πυροβολισμός έμοιαζε με μαχαιριά στην καρδιά του. Παρακαλούσε να είναι καλά ο φίλος του.

Αύγουστος 1974. Ο Αντρέας είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, μέσα στο προσφυγικό αντίσκηνο και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Σκέφτεται τον πατέρα του που είναι αγνοούμενος. Πήγε να πολεμήσει τους Τούρκους αλλά από τότε δεν έμαθαν νέα του. Ο ίδιος και η μητέρα του γλίτωσαν από τους Τούρκους όταν κάποιοι γείτονες τους μετέφεραν με το αυτοκίνητό τους στις ελεύθερες περιοχές. Πολλοί φίλοι και συγγενείς τους έχουν σκοτωθεί. Μέσα στον πόνο του σκέφτεται και τον φίλο του το δελφίνι. Άραγε ξέρει τι έγινε; Θα τον ψάχνει;

Οκτώβρης 1974. Ο Αντρέας νιώθει πάρα πολύ χαρούμενος γιατί βρήκαν τον πατέρα του. Ήταν αιχμάλωτος και τον είχαν πάρει στην Τουρκία. Όλοι λένε πως από θαύμα έζησε και κατάφερε να επιστρέψει. Ευτυχώς η οικογένειά του ξαναέσμιξε. Η μαμά του όμως δεν έλεγε να σταματήσει το κλάμα για όλα αυτά που έχασαν σε μια μέρα.

Όταν ο Αντρέας άκουσε τον πατέρα του να λέει ότι θα πήγαιναν να ζήσουν σε ένα προσφυγικό σπίτι στην Πάφο, σκέφτηκε πως θα είναι κοντά στη θάλασσα. Ίσως να κατάφερνε να ξαναδεί τον φίλο του.

Ιούνιος 1975. Η θάλασσα ήταν κοντά στο νέο τους σπίτι και ο Αντρέας πήγαινε εκεί καθημερινά. Μπορεί να μην ήταν η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας αλλά τον ηρεμούσε.

Ένα απόγευμα, καθώς κολυμπούσε είδε μια σκιά στον βυθό. Έκανε μια βουτιά για να σιγουρευτεί. Ναι, ήταν το δελφίνι της Κερύνειας! Είχε το γνωστό σημάδι στο πτερύγιο. Ο Αντρέας ένιωσε τεράστια χαρά και έσφιξε το δελφίνι στην αγκαλιά του.

• Ήρθες να με βρεις φιλαράκο! Κι εγώ σε πεθύμησα πολύ! Όμως, ξέρεις κάτι; Σε ζηλεύω! Γιατί είσαι ελεύθερο και μπορείς να πηγαίνεις όποτε θέλεις στη θάλασσα της Κερύνειας. Εσένα δε σε φωνάζουν «πρόσφυγα»!

Οι δυο φίλοι κολύμπησαν και έπαιξαν μαζί για αρκετή ώρα. Μετά, το δελφίνι κολύμπησε γύρω από τον Αντρέα και έφυγε. Σίγουρα θα επέστρεφε στην Κερύνεια, σκέφτηκε ο Αντρέας. Εκεί είναι το σπίτι του! Εκεί είναι η ψυχή του!

• Να ‘σαι καλά φιλαράκο! Και τι δε θα ‘δινα να ερχόμουν μαζί σου… Να ‘ ρχεσαι να με βλέπεις! φώναξε ο Αντρέας.

Το δελφίνι πήρε τον πολυπόθητο δρόμο του γυρισμού για την όμορφη Κερύνεια.

Από τα παιδιά της Γ’ τάξης
Περιφερειακό Δημοτικό Σχολείο Μεσόγης
Πάφος- Κύπρος 2018
Υπεύθυνος εκπαιδευτικός: Λάμπρος Σιέπης