«Μνημόσυνο Πεσόντων και Αγνοούμενων» – Επιμνημόσυνος λόγος από την κυρία Στέλλα Σπύρου

Πανιερώτατε, συγγενείς πεσόντων και ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ Μνήμη,
κ. Ρίτα Κωμοδίκη Δήμαρχε Κερύνειας, κ. Γιώργο Οικονομίδη Πρόεδρε της Επιτροπής Αγνοουμένων, κ. Α. Λουκά Έπαρχε Κερύνειας, Αντισυνταγματάρχη Δημήτρη Καρακάννα, κυρία Ελένη Μαύρου εκ μέρους του ΑΚΕΛ,
κυρία Ελένη Χατζημιχαήλ Δήμαρχε Ακανθούς, κυρία Μαριέλλα Αριστείδου εκ μέρους του προέδρου του ΔΗΣΥ, κ. Κώστα Λύμπουρα Δήμαρχε Έγκωμης,
κ. Κώστα Μαυρίδη ευροβουλευτή εκ μέρους του ΔΗΚΟ, κ. Μάριε Μαυρίδη εκ μέρους του Προέδρου της Βουλής, κυρία Τούλα Σατσιά Υπαστυνόμε, κ. Νίκο Χατζηστεφάνου Δήμαρχε Καραβά, επίτιμε Κερυνειώτη κ. Ανδρέα Αγγελίδη, τέως βουλευτή κ. Σοφοκλή Φυττή, κυρία Δώρα Κατσελλή εκ μέρους της ΠΟΕΔ Κερύνειας, κ. Γιαννάκη Κουμίδη, Πρόεδρε της Σχολικής Εφορείας Κερύνειας και μέλη, σεβαστοί ιερείς, αγαπητό εκκλησίασμα, Συγκερυνειώτες.

Το Μνη-μόσυνο των πεσόντων και αγνοουμένων τιμούμε σήμερα στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος στη Λευκωσία, και όχι στη Μητροπολιτική περιφέρεια της Κερύνειας, όπου ανήκει. Το Κατεχόμενο κτίστηκε με πίστη πολλή όπως όλοι οι οίκοι του Θεού. Μαρτυρείται η λειτουργία του από το 1735 σύμφωνα με τον Ρώσσο μοναχό και περιηγητή Βασίλειο Μπάρσκυ.
Ερμητικά κλειστό τώρα, τη δοξολογία της ελευθερίας προσμένει. Δεν λειτουργείται υπό την σκέπη του Αττίλα, πριν τελεσθεί ο εξαγνισμός του.
Το Μνημόσυνο των πεσόντων και αγνοουμένων του ’74 τιμούμε με συγκίνηση, με συντριβή, μακράν της πολυφίλητης επαρχίας μας…

Τα μάτια των πεσόντων του ΄74
Είναι αστέρια γήϊνα στον Πενταδάκτυλο,
Θαρραλέα θωρούν τα ουράνια,
αφού κανείς δεν τους έκλεισε τα μάτια…
με ματόφυλλα κλειστά αναπαύονται τα παλληκάρια της Ακταιωρού
να μη θωρούν τη θάλασσα που αγρίεψε Ιούλιο μήνα,
και σκοτείνιασε την γαλανόλευκη Κερύνεια,
καράβι φτερωτό ταξιδεύει τις ψυχές τους
στους ανάγλυφους ουρανούς της Μνήμης
στα Κάστρα και στις πέτρινες δρασκελιές των Ακριτών
και των ηρώων της Ιστορίας μας,
για να φωτίζουν τις μέρες και τις νύκτες
σαράντα τριών αιώνων,
από το κακοκαίρι του ’74.

Σαράντα τρεις αιώνες τα ονόματά σας αγνοούμενοι
τρέμουν σε σελίδες βιβλίων, εφημερίδων,
σε πηγάδια σκοτεινά και γκρεμούς κείτονται,
σκυφτό το κορμί της μάνας, του πατέρα, των συγγενών,
που με πρόσωπα βουρκωμένα παραλαλούν :
Άγγελε, Ανθούλη, Λάκη, Δημήτρη, Σωτήρη, Σωτήρη, Γιώργο, Χρίστο, Χρίστο,
Φοίβο, Αντώνη, Τάκη, Ηλία, Λοϊζο, Κωνσταντίνε, Χριστόδουλε, Ελευθέριε,

Το φλογισμένο άρμα του Προφήτη Ηλία έσυρε τα σπαραγμένα σώματα,
εκ των δακρύων η θάλασσά μας αλμύρισε πιο πολύ,
Οι αναμαλιαρκές ελιές του βουνού μας,
ψηλαφούν τα ίχνη της άνανδρης σφαίρας,
που πλήγωσε θανάσιμα το στήθος σας, όχι την πλάτη σας …
εσείς που δηλώσατε παρόντες στο κάλεσμα της πατρίδας,
Στα ξωκλήσια οι άγιοι και οι Παναγιές ευλογούν τα βήματά σας,
στο αιμάτινο χώμα,
τον ασίγαστο πόνο των δικών σας, τις δίνες της ψυχής τους
η κερυνειώτισσα αύρα ας απαλύνει.
Καθώς μετρούν με περηφάνεια, με αξιοπρέπεια
Μέρες, μήνες, στιγμές με το άχθος αιώνων.
Τους επιλήσμονες όμως της Πολιτείας η ΛΗΘΗ κυριεύει,
Η Μνήμη τους σκούριασε,
Δεν μιλούν πλέον για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των Κατεχομένων,
Μιλούν για απελευθέρωση, επανένωση, με τον Αττίλα,
πως γίνεται;
Συνομιλούν στην Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού,
Ατέρμονες οι συνομιλίες επί ίσοις όροις, με αναβαθμισμένο τον εισβολέα…
Οι επιλήσμονες…
Ποιά ειμαρμένη άραγε καθόρισε των Ελλήνων την πορεία στον κόσμο;
Η Ειμαρμένη της Ιστορίας, που γιγάντωνε τους Έλληνες
και προσέφερε στην ανθρωπότητα το θαυματουργό δώρο του Πολιτισμού.
Το αρχαίο άγγιγμα του Μύθου που επαλήθευσε την Ιστορία,
η λιακάδα του τοπίου και της θάλασσας,
η διαύγεια της Ιωνικής σκέψης, οι πανέμορφοι θεοί,
Το ού καταισχυνώ όπλα τα ιερά, η ομορφιά της ελληνικής Τέχνης,
το αρχαϊκό μειδίαμα, ο Μαραθών, οι Θερμοπύλες, η Ακρόπολις
ο Παρθενών, το μέτρον άριστον, η Σαλαμίνα μας, οι Σόλοι,
το αρχαίο καράβι της Κερύνειας, η γαλήνια της πόλης μας ομορφιά,
ο άγιος Γεώργιος του Κάστρου, ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός της 9ης Ιουλίου,
η πνευματικότητα της Ορθοδοξίας, οι σεβαστές εικόνες στην Αγία Σοφία,
η Αγία Αικατερίνη, η Χρυσοπολίτισσα που κτίστηκε, ου μακράν της Ακτής.
Έτσι στη διώρυγα της ΜΝΗΜΗΣ λειτουργεί μια για πάντα
η Αλήθεια της Ιστορίας μας, ανέκαθεν,
από τον Πράξανδρο, τον Κηφέα, τον Ονήσιλο, τον Ευαγόρα,
τον Ελλαδίτη οπλίτη Διονύσιο Καρδιανό το 466 π.Χ
που έπεσε μαχόμενος στη Λύση,
που εικονίζεται με το δόρυ και την ασπίδα του
σε επιτύμβια στήλη που φανερώθηκε στη Λύση.
Η ιστορία επαληθεύεται με τον Γρηγόρη Αυξεντίου από τη Λύση.

Νέοι και ωραίοι Έλληνες οι πεσόντες,
είναι οι βαθείς θεμελιοί, οι ρίζες της πολύπαθης Ελληνίδος γης μας
όταν βεβαίως ανύστακτη η ΜΝΗΜΗ τους συντηρεί.
Γενναίοι ως Έλληνες όλοι οι γονείς των πεσόντων,
σαν τον Κερυνειώτη Σωκράτη Νικολάου
τον πατέρα του Γιώργου και Σωτήρη Νικολάου,
που λαλεί με λυγμική φωνή, όταν μαθαίνει ό,τι έπεσαν:
Χαλάλιν της πατρίδας μας, χαλάλιν της…
Αμέτρητοι οι γονείς των παλληκαριών που δεν αξιώθηκαν
ασπασμό να τους δώσουν, απαλά να τους κλείσουν τα μάτια.
Τους τιμούμε, τους σεβόμαστε.
Ανευρέθησαν οστά αγνοουμένων στην περιοχή του Πενταδακτύλου και αλλού.
Μετά την ταυτοποίηση με τη μέθοδο του D.N.A θα παραδοθουν στους οικείους τους…
Ουδέτερες, ψυχρές οι ανακοινώσεις.
Ολίγα οστά είναι ότι απέμεινε από την ηρωική τους ηλικία,
που πολέμησε και θυσιάστηκε για το ύψιστο αγαθό, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Οι ήρωες δεν πεθαίνουν, πληγώνονται στο στήθος, ποτέ στην πλάτη
Η θυσία τους υπερβαίνει τα όρια, μύθοι γίνονται, αγρυπνούν στον Πενταδάκτυλο,
στο Κάστρο, αναβαπτίζουν τα όνειρα, τα ιδανικά μας,
Ακονίζουν τη ΜΝΗΜΗ μας, ναι, τη ΜΝΗΜΗ μας …
Μνήμη είναι η λειτουργία του νου κατά την οποία συγκρατεί και ανακαλεί γεγονότα
παραστάσεις, εμπειρίες. Αυτά γράφουν τα λεξικά.
ΜΝΗΜΗ Είναι ό,τι μας σφικτοδένει με την ανάκληση της ιστορίας μας.
Παράδειγμα λαών που εμμένουν και δεν λησμονούν οι Εβραίοι και η Διασπορά
τους, μιλούν για το Ολοκαύτωμα σαν να ήταν χθες , οι Αρμένιοι, οι Πόντιοι επίσης για
τη γενοκτονία τους διαφωτίζουν την ανθρωπότητα.
Είναι οδυνηρό να θυμάσαι, χίλιες φορές πιο οδυνηρή η μνήμη της
σκλαβιάς της Κερύνειας, και των Κατεχομένων, τα τανκς, οι φωτιές στο βουνό μας,
η αιχμαλωσία στο DOME και ο αποχαιρετισμός της πιο πικρής Ανοιξης του 1976.
Να πεθαίνει το Μπέλλαπαϊς, όταν η αναίμακτη έκρηξη της Άνοιξης ΕΥΏΔΙΑΖΕ
και στις πέτρες φύτρωναν χιλιάδες αιθέρια Κυκλάμινα.
ΜΝΗΜΗ μόνον ΜΝΗΜΗ, για να ενδυναμώνεται ο αγώνας, η διεκδίκηση, η ελπίδα,
η πίστη στο δίκαιο. Έχει άλλωστε ο καιρός γυρίσματα.
Γιατί τόση σπουδή να λυθεί το Κυπριακό τώρα που συμβαίνουν τόσες ανακατατάξεις
στον γεωπολιτικό μας χώρο;
Για τα υλικά αγαθά και την οικονομία, και τους υδρογονάνθρακες;
Οταν δεν έχεις πατρίδα, τί να τους κάνεις΄;
ΜΝΗΜΗ και Ελπίδα, αν δεν ελπίζεις, αν δεν απλώνεται στην ψυχή σου,
η έλλειψή της Κερύνειας και όλων των κατεχομένων, αν δεν λογχίζει τον λογισμό
και την καρδιά σου η νοσταλγία τους, που αλλού αξίζει να ελπίζεις;
Οι ατέρμονες υποχωρήσεις, η πολιτική της ΛΗΘΗΣ, οδηγούν στον αφανισμό του
Ελληνισμού. Λήθη είναι η έλλειψη μνήμης, Το αντίθετο της Λήθης είναι
η Α- Λήθεια, η Α- Λήθεια της ιστορίας.
Η ροή του χρόνου θα δείξει αν είμαστε θαρραλέοι σαν τους πεσόντες, αν
υποκύψουμε μοιρολατρικά – τι να κάνουμε εμείς οι μικροί και αδύναμοι-
δεν είμαστε άξιοι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Την πατρίδα μας την κληρονομήσαμε από πάππου προς πάππον, δεν έχουμε το
δικαίωμα να την προσφέρουμε στον Αττίλα.
Χρέος μας να την διεκδικούμε, να μην τη λησμονούμε. .
Για να αναπαυθεί η ψυχή των πεσόντων, να θυμόμαστε τα γήινα αστέρια στον
Πενταδάκτυλο, τις σπινθηροβόλες φλόγες των ματιών τους, το αμύθητο
θησαυροφυλάκιο της ιστορίας μας, τις αρχαϊκές μας ρίζες,
Να μην πίνουμε το νερό της λησμονιάς. Το όραμα ας μας οπλίζει,
το όραμα του πιο εκτυφλωτικού μπλε της Κερυνειώτισσας θάλασσας.
Προσμένουμε με Πίστη και Ελπίδα τη λυτρωτική λειτουργία στον πάλλευκο
Ναό του Αρχαγγέλου που είναι κτισμένος σε προμαχώνα.
Την ευλογημένη εκείνη ώρα, οι καπετάνιοι με καράβια, βάρκες,
μαούνες, και πάσης λογής πλεούμενα με πλήρωμα Κερυνειώτες,
τους λίγους και αμέτρητους και όσους δεν έχουν γεννηθεί ακόμη, θα
αγκυροβολήσουν στο λιμάνι.
Θα φτερουγίζει δίπλα τους καταργώντας τα χρόνια της σκλαβιάς, πανέμορφος,
όχι πλέον μόνος, ακόμη ένας Κερυνειώτης. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.
Ο ναός του ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ είναι στην οδό ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στην Κάτω
Κερύνεια.
σ.σ. 25 Ιουνίου 2017