Παρουσίαση του Λογοτεχνικού Έργου του Κερυνειώτη Ανδρέα Κελέσιη

Σε μια όμορφη και συγκινητική εκδήλωση, τιμήθηκες για το συγγραφικό του έργο από το Δήμο Κερύνειας και το Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κύπρου ο Κερυνειώτης,  αγωνιστής της ΕΟΚΑ 1955 – 1959,  Ανδρέας Κελέσιης.

Την εκδήλωση χαιρέτησαν  η Πρόεδρος του Ε.Π.Ο.Κ. κ. Χρυσόθεμι Χατζηπαναγή και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959  κ. Θάσος Σοφοκλέους.

Η κ.  Χατζηπαναγή παρουσίασε επίσης το λογοτεχνικό έργο του Ανδρέα Κελεσιη.

Η Δήμαρχος Κερύνειας κα Ρίτα Ελισσαίου Κωμοδίκη, χαιρέτησε την εκδήλωση και παρουσίασε το βιογραφικό του κ. Κελεσιη.

Έγινε ανάγνωση περιλήψεων των βιβλίων του Ανδρέα Κελέσιης από τη Δημοσιογράφο Πολιτιστικών εκπομπών του Ρ.Ι.Κ. Όλγα Πιερίδου.

Σε πολύ συγκινητική αντιφώνηση του, ο Ανδρέας Κελέσιης ευχαρίστησε την Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο Κερύνειας και τον Ε.Π.Ο.Κ. για την τιμή και εξέφρασε ως την μεγαλύτερη του επιθυμία η  επιστροφή  στην αγαπημένη του θαλασσοφίλητη Κερύνεια.

Η Δήμαρχος Κερύνειας, Ρίτα Ελισσαίου Κωμοδίκη  παρουσίασε το βιογραφικό του Ανδρέα Κελέσιη

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Συγγραφέας και Ζωγράφος Αντρέας Κελέσιης, γόνος ναυτικής οικογενείας, γεννήθηκε στην Κερύνεια το 1936. Πουθενά αλλού νομίζω, δεν μπορούσε να γεννηθεί. Αποφοίτησε το Γυμνάσιο το 1955. Ήτανε μια ζωντανή παρουσία στην όμορφη μας πόλη, από τα μαθητικά του χρόνια. Μαζί με την παρέα του πρωτοστατούσαν στις εκδηλώσεις του σχολείου, στα γήπεδα, μα και σε κείνες των σωματείων, του ΣΑΓΚ και της ΠΑΕΚ, της οποίας και υπήρξε ποδοσφαιριστής που ξεχώρισε. Ήταν το καμάρι του Ελλαδίτη γυμναστικού Αντώνη Παγούρα, μα και του Λοΐζου Καραγιάννη, του καθηγητή Τέχνης. Θυμάται και γράφει ο ίδιος:

«… μεγαλώναμε μια πανέμορφη πόλη, σ’ ένα μαγικό περιβάλλον που όλα ήτανε δικά μας, η θάλασσα, το βουνό, η πόλη ολόκληρη με πιο ωραίο το λιμάνι κάτω από τη σκιά του ψηλού της κάστρου. Ήτανε χρόνια ευτυχισμένα! Ήτανε ακόμα και το σχολείο, το γυμνάσιο, το γήπεδο, η παρέα με την άδολη φιλία, οι ιδέες που μας μεθάγανε, να μας συγκινούν, να μας εξεγείρουν, να μας ωριμάζουν. Σ’ όλα είμαστε μέσα. Ως και σκηνικά κάναμε για τις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου. Δάσκαλος μας ο αξέχαστος, ο Λοΐζος Καραγιάννης. Παίρναμε τις χαρτοσακούλες τσιμέντου, τις ανοίγαμε και τις κολλούσαμε με ψαρόκολλα. Ζωγραφίζαμε πάνω το θέμα, το τυλίγαμε σε μακρύ κοντάρι και κάναμε ένα τεράστιο σκηνικό, όσο το πλάτος και το ύψος της σκηνής του θεάτρου. Δίναμε τότε πολλές και ωραίες παραστάσεις, αρχαίες τραγωδίες, έργα εθνικού θέματος μα και κωμωδίες. Είχαμε καθηγητή μας τον Φρίξο Βράχα. Αυτά τα σκηνικά παραμείνανε και χρησιμοποιούνταν από το Γυμνάσιο μας για χρόνια. Δε θα ξεχάσω, νομίζω το 1973, ένα χρόνο πριν το μεγάλο κακό, μια θεατρική παράσταση στο κινηματοθέατρο «Κατσελλή»! Με έκπληξη μου είδα να ξαναχρησιμοποιείται το σκηνικό που κάναμε πριν από 20 χρόνια, πάνω σε τσιμεντόκολλες ο Γιαννάκης Καράσσαββας, ο Νίκος Μουστάκας και εγώ. Για την παράσταση του Παπαφλέσα το κάναμε τότες».

Ήταν η ίδια παρέα που στη συνέχεια, από τα μαθητικά της χρόνια, πρωτοσήκωσε στους ώμους της τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Αντρέας ανάμεσα στους πρώτους. Αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη της Ελληνικής του ψυχής, με τη χειροβομβίδα, με το όπλο. Πότισε με το αίμα του τη γη που τον γέννησε. Το μαρτυρά κι ο γιατρός Λάκης Αναστασιάδης στο βιβλίο του «Κυπρίων Ιατρών Έργα – Η Ιατρική κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ, 1955 – 59». Η ομάδα κρούσεως της Κερύνειας και των γύρω χωριών, ζηλευτή. Ανάμεσα στα τόσα άλλα, η επίθεση και κατάληψη του Αστυνομικού σταθμού Κερύνειας, στις 8 Σεπτ., 1956. Ήτανε πανθολογουμένως η σημαντικότερη και πιο επιτυχημένη καταδρομική επιχείρηση του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Όλοι τους, και οι δώδεκα ήσαν παιδιά της Κερύνειας.

Τον Φεβράρη ωστόσο του 1957 μετά από προδοσία, ολόκληρη η ομάδα συνελήφθη από τους Εγγλέζους. Τα βασανιστήρια που υπέστη ο Αντρέας στα υπόγεια του Κάστρου της Κερύνειας φριχτά. Τον βασάνισαν άγρια, μέρες και νύχτες. Ούτε που άνοιξε το στόμα του. Αναίσθητο κι ολόγυμνο τον άφησαν για ώρες, στην παγωνιά, δεμένο ποόδια, χέρια. Επέζησε ψευτοθεραπεύτηκε και τον Μάη του 1957 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κοκκινοτριμιθιάς, δίνοντας του τον αριθμό άνευ δίκης Π.Κ 1472. Απολύθηκε μετά από 2 χρόνια, μετά που τέλειωσε ο αγώνας.

Η τουρκανταρσία του 1963 τον βρίσκει και πάλι με το όπλο στο χέρι, στην Αμμόχουστο τώρα, να υπηρετεί στα φυλάκια του Λιμανιού.

Στην Αμμόχωστο γνώρισε και παντρεύτηκε την Ανθούλα Γεωργιάδου. Έχουν δυο παιδιά, τον Χρίστάκη, την Ειρένα, και 4 εγγόνια.

Η πολυτάραχη κι όλο εκπλήξεις ζωή του, επέπρωτο να συνεχίσει να τον συνοδεύει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν σπούδασε ζωγραφική μα ούτε και φιλολογία. Τον κέρδισε η θάλασσα. Σπούδασε Τεχνολογία Αλιείας στο Ισραήλ και στην Αγγλία.

Επέστρεψε στη Κύπρο και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Τμήματος Αλιείας…, όπου όμως δεν «ευδοκίμησε», κι ας είχε προσφορά, τεράστια. Σημαντικότερη, με διεθνή μάλιστα απήχηση, η επινόηση και κατασκευή βαρούλκου ανέλκυσης δικτύων.

Το 1978 άρχισε να εργάζεται σαν εμπειρογνώμονας και σύμβουλος για θέματα αλιείας στον Οργανισμό Τροφίμων Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, (FAO), στη Ρώμη και σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών τον βράβευσε γι’ αυτή του την προσφορά, στη Νέα Υόρκη. Όταν όμως το σχετικό ενημερωτικό έγγραφο εστάλη στην επίσημη Κύπρο, ο αρμόδιος της τότε φαυλοκρατίας το έσκισε!

Αφυπηρέτησε από την FAO κι έχτισε με τα χέρια του ιστιοπλοϊκό σκάφος ανοιχτής θάλασσας. Το «Μαΐστρο» του, με το οποίο αρμένισε κι αρμενίζει ακόμα Αιγαίο. Κι όμως δεν έμεινε μέχρι εδώ. Ο ανήσυχος χαρακτήρας του δεν τον άφησε. Συνέχισε να ζωγραφίζει πιο συστηματικά τώρα…, άρχισε μάλιστα και να γράφει!

Ζωγραφική

Με τη ζωγραφική ασχολείται από τα μαθητικά του χρόνια˙ ήτανε ταλαντούχος από μικρός, λέει ο Λοΐζος Καραγιάννης. Παράλληλα με τις θαλασσινές του σπουδές, παρακολούθησε σειρές νυχτερινών μαθημάτων για την τέχνη, στην Αγγλία, στη Ρώμη και στο Κάιρο, δουλεύοντας κατά καιρούς και σε στούντιο ζωγράφων. Οι επισκέψεις του επίσης στα μουσεία της Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, έθρεψαν και δυνάμωσαν την αγάπη του για την τέχνη.

Έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό: Ιταλία, Αγγλία, ΗΠΑ, Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτο και Βουλγαρία. Το 1989 σε μια έκθεση 4 καλλιτεχνών στη Ρώμη η εφημερίδα «La Stampa» έγραψε: «Ποιοτική και ποιητική η δουλειά του ρομαντικού καλλιτέχνη από την Κύπρο. Δεν έχει ανάγκη να προβληματιστεί μα ούτε και να προβληματίσει. Απλά ζωγραφίζει τη θάλασσα, τις βάρκες, την ελιά, με καθαρά φωτεινά κι απαλά χρώματα. Κουβαλά μέσα του το φως της Λεβαντίνης, το φως του νησιού του…»

Οι ατομικές του εκθέσεις, στα χρόνια της ολιγόκαιρης επιστροφής του στην Κύπρο, είχαν εξαιρετική επιτυχία κι απόσπασε ζηλευτές κριτικές: Γκαλερί «Ώρα» 1984, «Ελ Γκρέκο», 1989, «ΠΟΝΑΘΑ, 1994, Δημαρχείο Κερύνειας …στη Λευκωσία δυστυχώς, το 2005.

Θεματογραφικές του αφετηρίες, η Κερύνεια ο τόπος του, το λιμάνι, η θάλασσα, τα σκάφη, το κύμα του γιαλού, η βαθύρριζη θαλασσινή του κληρονομιά. Ιδιαίτερη του προτίμηση η θαλασσογραφία, αλλά και η ελιά, το δέντρο του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης.

Η δουλειά του ιμπρεσσιονιστική. Χρησιμοποιά σχεδόν πάντα λάδι, σε καμβά. Τα έργα του αρμονικά και ισορροπημένα τα χαρακτηρίζει η απλότητα και η ηρεμία. Η χρωματική επένδυση δείχνει την ξεκάθαρη προτίμηση στα τοπικά κι απαλά χρώματα, γιομάτα φως. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές σε Κύπρο και εξωτερικό.